Nola aurre egin isolamendu sozialari konfinamenduan. Como afrontar el aislamiento social en el confinamiento.

Aristotelesek esan zuen bezala, «Gizakia berez izaki soziala da».

Covid 19ari esker, arrazoia emango diogu Aristotelesi, zein sozialak garen jabetu garelako. Gure ohiko egunerokoan, garrantzirik eman gabe, pertsona desberdinekin harremanak izaten ditugu eta bat-batean Covid 19 izeneko zomorroak hori guztia kendu digu.

Gure egunerokoan, zoritxarrez, badaude zomorro partikularrak: giltzurrun-gutxiegitasuna, diabetesa, fibromialgia, minbizia, dementzia edo beste edozein gaixotasun fisiko edo mentaletak.

Ezbeharren aurrean, bi aukera ditugu: pasiboa izatea edo ezer ez egitea, edo aktiboa izatea.

Konfinamenduan sozialki nola erlazionatu galdetzean, etxeko paziente aktiboaren nire lankideek egoera horietan isolamendu soziala saihesteko gakoak eman dizkidate.  

Zomorro global honen krisia amaitzean, gure bizitzetan besarkadak, muxuak… duten benetako garrantzia emango diegu.

aislamiento-y-soledad-en-los-timidos

Tal y como dijo Aristóteles “El hombre es un ser social por naturaleza”.

Gracias al Covid 19 le daremos la razón a Aristóteles y nos hemos concienciado de lo sociales que somos, ya que en nuestro día a día habitual nos relacionamos con diferentes personas, sin darle importancia, de las que recibimos y aportamos experiencias de todas las índoles.

Así, pudiendo pensar que antes lo hacíamos por mera educación nos hemos dado cuenta de que forma parte de nuestra esencia el dar los buenos días a tu vecino cuando coincidías en el ascensor , el comentar el tiempo con el chico de la gasolinera al pasarle la tarjeta para pagar, el chincharte por el resultado de tu equipo en el último partido de liga y como no ¡¡¡el poder interactuar con tus compañeros de trabajo echando unas risas sobre lo que nos paso el día anterior cuando fuimos al gimnasio o en el pintxopote de hace un par de días.

De golpe y porrazo viene el bicho y nos quita todo eso , ese bicho en la actualidad se llama Covid 19 y nos afecta de forma global a la sociedad pero en nuestro día a día ha habido, hay y por desgracia, habrá bichos particulares de cada uno que se pueden llamar desde insuficiencia renal, diabetes, fibromialgia, pasando por el cáncer, demencia, hasta depresión o en definitiva cualquier otra enfermedad  física o mental que nos afecte en primera persona o a los que acompañamos en nuestra vida  y a diferencia de la actualidad, la vida de los demás sigue pero la propia se para en seco sin que puedas hacer algo por remediarlo y ante esta situación, tenemos  dos opciones ser pasivo y no hacer nada al respecto o ser activo y buscar herramientas para adaptarnos  a ella y no dejar que nos arrastre en su evolución. ¡Qué Suerte la mía! que gracias al programa Paziente Bizia –Paciente Activo he conocido grandes personas  cuyos bichos particulares no han podido con ellos, es más, los bichos son los responsables de su crecimiento personal a todos los niveles tanto físico como psicológico y social y por lo tanto han desarrollado un montón de habilidades  para poder seguir adelante. Así que ante la pregunta de cómo relacionarnos socialmente  en el confinamiento, mis compañeros de paciente activo en casa  dieron las claves de cómo evitar el aislamiento social en tales circunstancias  citando entre otras ideas la de relacionarse  hablando desde la terraza, ventana o balcón con los vecinos o desde el patio cuando sales a colgar la ropa o manteniendo la distancia prudencial, cuando coincides con alguien bajando a pasear a tu mascota o vas a echar la basura, y por qué no interesándote por la vida de quien te vende el pescado, la carne, el pan o el periódico, personas que meses atrás veíamos todos los días sin embargo con las que no cruzábamos  palabra bien por timidez, prisa o porque teníamos más oportunidades de relación.

Otra manera de comunicarse es dándonos ánimos unos a otros directamente o a través de nuestras puertas o ventanas colgando en ellas arco iris con el lema «todo va a salir bien”, aplaudiendo y cantando todos juntos el “resistiré “ convertido en nuestro himno… Además se pueden hacer cursos de idiomas on line que incluso permiten a la vez de comunicarse mejorar nuestra dicción y vocabulario en la lengua que aprendemos.

Sin olvidarnos de la tecnología a nuestra alcance por todos conocida y  poder escribir bien via mail o de propio puño y letra cartas para animar tanto a profesionales como a pacientes en aislamiento, cuarentena u hospitalizados. Del mismo modo, hay quien ha aprovechado para aumentar las buenas relaciónes con personas que en condiciones normales no eran tan afectivas y sin olvidarnos de enriquecernos, los que podamos, del efecto sanador de un abrazo, un beso o un simple apretón de manos que tantas veces nos los dábamos sin importancia y que probablemente cuando pase la crisis de este bicho global les daremos la relevancia real que tienen en nuestras vidas, olvidándonos quizás para mucho tiempo de los abrazos virtuales.

Irene Duo y participantes de Paziente Bizia- Paciente Activo en casa.

 

 

Zinema gogora ekarriz, poztazunak etxean. Pequeñas alegrías en casa evocando al cine

Etxean jarraitzen dugu, eta baliteke egoera hau oso erreza ez izatea; baina errutina hautsi behar dugu. Gaurko postean gure eguneroko une desberdinak zinemako film desberdinekin alderatuko ditugu.

Gutako bakoitza geure bizitzako gidoilariak eta zuzendariak gara.

Egunero geure bizitzari alaitasun edo sari txikiak ematen badizkiogu errutina errazago eta eramangarriago izango da, estimatzen dituzun pertsonen partetik maite zaitut entzutea edo esatea, eguzkia hartu eta naturaz gozatzea, gure leiho, balkoi edo terrazetatik, etxeko guztiak elkartuta egoteaz gozatzea…

Ez dugu ahaztu behar bakoitzaren eguneroko une pertsonala zaintzeaz ariketa eginez, erlaxatuz edo dutxaz edo bainuaz aprobetxatuz, krema hidratatzailea aplikatuz…

Ezin dugu ahaztu gizarte-arloa, batzen eta gauza positiboak ekartzen dizkiguten pertsonekin harremana edukiz, balkoietara txalo eginez, urrun daudenei telefonoz deituz eta aspaldi  harremanetan jarri ez garen pertsonekin harremanetan jarriz.

a

Seguimos en casa y para alguno tal circunstancia puede ser no muy fácil; pero a pesar de la situación no nos podemos dejar vencer por la rutina por lo que las sucesivas jornadas no deben convertirse como los días del protagonista de la película” el día de la marmota” donde cada mañana se despertaba de la misma manera y le ocurrían exactamente las mismas cosas para tristeza y aburrimiento de él.

Puestos a evocar títulos en nuestra mente, pienso que más acorde a nuestra forma de ser es la película “La vida es bella” de Benigni donde un padre es capaz de convertir un campo de concentración en un lugar de juegos divertido para su hijo pequeño, de la misma forma que, salvando las distancias, los padres entretienen a sus hijos hoy en día en casa.

Llegados a este punto de la película, nunca mejor dicho, debemos tener claro que cada uno de nosotros somos los guionistas o por que no directores de nuestra vida y más en la situación que nos acontece. Pues bien, una de las herramientas que tenemos a nuestro alcance para tal objetivo es el darnos pequeñas alegrías o premios cada día para hacernos la vida o rutina más fácil y llevadera y así ante la pregunta de cuáles pueden ser estos premios o pequeñas alegrías que nos podemos otorgar estos días en nuestros hogares gracias a las ideas aportadas por los miembros del grupo Paziente Bizia-Paciente Activo en casa he de decir que nunca una carta a sus majestades los reyes magos hubiera sido tan completa ni aunque fuera escrita por el propio Macaulay Culkin protagonista de la película ”Solo en casa”.

Así inicia esta lista de pequeñas alegrías, el escuchar o decir te quiero de parte de las personas que estimas, bailar solo o acompañados tipo Dirty Dancing o West Side Story. Tomar el sol y disfrutar de la naturaleza, aunque sea desde nuestras ventanas, balcones o terrazas emulando a Robert Redford y Meryl Streep en memorias de África, o incluso desayunar en dicho balcón con o sin diamantes.

Disfrutar de estar todos los de casa unidos como en” La familia y uno más” y poder disfrutar de comer y cenar todos juntos, así como de las sobremesas tan cotizadas en nuestros días rutinarios llenos de estrés, incluso sorprenderse por no protagonizar” la guerra de los Rose” llevándose bien en el confinamiento con tu pareja tras esta larga e intensa convivencia y todo ello a poder ser aderezado con mañanas o tardes de risoterapia.

Además no hay que olvidarse del momento diario personal de cada uno, queriéndonos un poco más haciendo ejercicio, relajación o aprovechando para arreglarnos con una buena ducha o baño, aplicando crema hidratante con o sin masaje sobre nuestro cuerpo o el del prójimo, haciendo limpieza de cutis, aplicando mascarilla capilar y facial asi como vestirnos con ropa bonita para que al finalizar, uno mismo o el público presente en casa te halague con piropos o viceversa y emules a Julia Roberts en Pretty Woman paseando por Rodeo Drive permitiéndonos así recibir los cumplidos de las personas de nuestro entorno.

Tampoco hay que olvidarse del área social manteniendo relación con personas que sumen y nos aporten cosas positivas, saliendo a los balcones a aplaudir, llamando por teléfono a quienes están lejos y hace tiempo con los que no contactabas ya que ahora les pillas en casa seguro; incluso, quedar para el aperitivo virtual por videollamada o para tomar un café via wasap, en definitiva se trata de disfrutar de cada minuto ante la espera que llegue el the end, creando nuestro propio film.

Irene Duo y participantes de Paziente Bizia- Paciente Activo en casa.

 

Etxean osasuntsu jaten. Comiendo saludablemente en casa.

Duela egun batzuk Paziente Bizia etxean taldeko kideak, etxean egonda elikadura osasuntsua nola mantendu galderari erantzuna eman nahi izan genion.

Gure platerean elikagaien erdiak landare-jatorrikoak izatea komeni da, garai hauetan barazki freskoak edo kontserban daudenak, latetan, izoztuta… sukaldatu ditzazkegu.

Ariketa fisiko gutxiago egiten dugunez, plater txikiagoak ere erabil ditzazkegu gure otorduetan. 
 
Eta gure gorputzak funtziona dezan, txasis edo egitura bat behar dugu, arrautzak, haragia edo arraina bezalako elikagaiak ez ditugu ahaztu behar. Hauek olio edo koipe askorik gabe prestatzea komeni da.

Ez gara hidratazioaz ahaztu behar.  Sukaldera egiten ditugun bisita ugarien aurrean, batzuk ura, kafea edo infusioak edateko erabil daitezke, goserik edo gularik gabe jateko antsietate beldurgarria kentzeko.

On egin!

df654f0c-1cd4-42aa-9e79-a97c1c3eb64a

Hace unos días en el la dinámica de  paciente activo en casa nos planteamos dar respuesta a la pregunta de cómo mantener una alimentación saludable estando en casa y ahí nos pusimos todos manos a la obra para compartir nuestras ideas y así cumplir con los criterios de la alimentación saludable.

Dichos criterios  o las herramientas para que sean efectivas no nos son desconocidas porque los trabajamos en los talleres del programa Paziente Bizia Paciente Activo del que formamos parte donde no solo aprendemos las condiciones que debe cumplir una alimentación saludable sino que acabamos sabiendo preparar una menu de tales condiciones.

Coincidiendo con la idea de que en nuestro plato la mitad de los alimentos sean de origen vegetal se plantea consumir preferentemente verdura fresca; pero dado que además de personas activas somos personas con un gran espíritu comunitario y entendemos que no se puede salir a hacer la compra diariamente también puede formar parte del consumo de verduras y hortalizas los vegetales en otras formas de conserva como puede ser en lata, congelado etc. Y esto es algo que se realiza habitualmente porque para varios miembros del grupo es importante mantener los hábitos alimentarios así como las horas de las comidas a pesar del cambio de circunstancias  y de cambiar algo, puesto que actualmente tenemos algo menos de actividad, no mucho porque somos fieles seguidores al post que precedió a este sobre el ejercicio, si acaso habría que limitar únicamente cantidades para lo que algunos utilizan platos más pequeños, como los de postre, en los que entran porciones más escuetas, otros sobre todo si son diabéticos bajan las porciones de hidratos de carbono al mínimo necesario para mantener la actividad diaria de nuestro organismo

Y para que nuestro cuerpo funcione necesitamos de un chasis o estructura en buen estado que nos la asegurara  alimentos como los huevos, carne o pescado pero todos ellos  preparados sin mucho aceite o grasa para lo cual podemos experimentar nuevas formas de cocinado como pueden ser el wok en el que las verduras quedan crujientes, el papillote, el horno o incluso la cocina al  vapor.

Como ahora  tenemos tiempo, debemos aprovecharlo para ser creativos pensando en menús que cumplan los criterios para ser  equilibrados  , haciendo  una lista de la compra de la cual no nos podemos salir y ayudándonos de maquinaria o robot de cocina  el que tenga o de consejos de cocineros que hoy en dia los aportan por la tele o internet, en dicha lista es mejor no incluir aquellos alimentos que no podamos consumir para evitar la tentación y si los adquirimos deberíamos esconderlos para no pecar.

Pero aun y todo, si la tentación es muy grande hay quien propone no entrar en la cocina en horas determinadas del día o si se entra tener a mano picoteo sano aunque este en general  es mejor dejarlo para el fin de semana como norma general.

Otra de las ventajas de no andar con prisas es la de poder comer despacio y de esta manera hacer que nuestras digestiones sean más livianas ,sin olvidarse  del placer de poder comer acompañado acabando con una buena sobremesa o incluso aprovechar para organizar entre todos los miembros de la familia el menú saludable y así compartir las herramientos  que nosotros ya conocemos.

Tampoco hay que olvidarse de la hidratación hay quien  plantea que ante las numerosas visitas que hacemos  a la cocina varias  pueden utilizarse para beber agua, café o infusiones que nos quiten la  temida ansiedad por comer sin hambre  o gula.

Por último y no menos importante, se planteó la posibilidad de realizar mukimono que es el arte japonés de decorar frutas y verduras tallándolas o incluso de escuchar música con una orquesta cuyos instrumentos están fabricados con vegetales. ON EGIN¡¡

Irene Duo y participantes de Paziente Bizia- Paciente Activo en casa.

Gaur inoiz baino gehiago ez diogu irribarre egiteari utzi behar. Hoy más que nunca no debemos dejar de sonreir

Birus batek oparitu digun alerta-egoera baten ondorioz ezinbesteko konfinamendu behartu batean gaude. Gaur inoiz baino gehiago ez dugu gure umorezentzua galdu behar.

Ez dizuet Covid-19ari buruz hitz egingo, ezta koronavirusari buruzko gaiei buruz ere. Gaurkoan, irribarre bat atera nahi dizuet.

Egun hauetan auzoko balkoiak elkargune eta terraza txiki bihurtu dira.

Gizakia sinestezina da, eta egoera berriari moldatzen ari da. Ez da gauzak gaizki egin direla aurpegiratzeko unea, gauzak ondo egiten hasteko unea baizik. Hau txantxa bat ez dela sinesten hasteko unea da, benetakoa da eta kontzientziatu egin behar da.

Gure seme-alabak ortzadarra margotzeaz, parkeetan ez jokatzeaz eta lagunekin egon beharraz nekatuta dauden arren, gaur inoiz baino gehiago barre eginarazi behar diegu gure beldurra, estutasuna eta frustrazioa baztertuz.

Eta zer esaten didazue sareetan zehar lasterka dabiltzan eta etengabe partekatzen ditugun meme horiei buruz? Gaur, agian, barre eginarazten digute, hori behar dugulako, barre. Arnasa hartu eta tarte batez ahaztu eromen horrek denbora, osasuna eta bizitza kentzen digula.

Hala ere, beharrezkoa da koroabirusen aurkako uneak bilatzea.

Aprobetxatu dezagun une hau, pentsatzeko, hausnartzeko, gauzak baloratzeko eta estimatzeko.

Ez gaitezen ahaztu egunero lanera irten behar diren persona guztiak eta gerra hau irabazi behar duten pertsonak: Gure mediku, erizain, garbitzaile ausartak … Gure ikertzaileengandik gero eta hurbilago zaudete. Kamioilari horiek, supermerkatuetako kutxazainak, harakinak, arrandegiak, janari-dendak, polizia, armada, suhiltzaileak, anbulantziak … norbait uzten badut mesedez, mila barka eskatzen dizkizuet.

Eskerrik asko. Gera gaitezen etxean, eta lagundu dezagun hau gelditzen. Denon artean lortuko dugu.

solidaridad

Con la que nos está cayendo, con un confinamiento obligado a fuerza mayor por un estado de alerta que un virus nos ha regalado, hoy más que nunca no debemos perder nuestro sentido del humor.

No os voy a hablar de lo que es el Covid-19 ni de temas relacionados con el Coronavirus. Bastante saturados estamos ya.

Hoy quiero haceros por lo menos sonreír, y animaros a que la risa sea una buena compañera en estos días difíciles, que no está reñida con la seriedad del momento.

Vivimos un momento en el que reír es necesario, es vital y casi se puede considerar terapéutico. Poder sonreír y reír a día de hoy es un regalo. Y las personas con problemas y los niños necesitan poder reír, ya que el no poder salir de casa puede hacerles mucho daño. En realidad, todos lo necesitamos. Es un aire fresco que nos ayuda a poder respirar y seguir con todo esto.

Se te encoje algo por dentro al ver como las ventanas son un salvavidas en el que la gente se aferra desesperadamente, los balcones del barrio se convierten en puntos de encuentros y mini terrazas. Y a quienes tenemos una terraza oficial, nos remueve el no poder dejar que los niños jueguen en ella. Agradecida de tener ese modo de escape tan necesario.

El ser humano es increíble, se adapta, amolda y se reinventa. No es momento de reprochar lo mal que se han hecho las cosas, es momento de empezar a hacerlas bien.

Es momento de aprender de todo este desastre, de esta crisis sanitaria a nivel mundial que nos va a dejar temblando económicamente. Debemos empezar a no pensar eso, lo prioritario ahora es no contagiarnos y vivir, el tema económico ya se solucionará.

Es momento de empezar a creernos que esto no es una broma, es real y hay que concienciarse, hacer las cosas bien sí o sí. Elegir el conocido #yomequedoencasa como única opción.

A pesar de que nuestros hijos estén cansados de pintar arco iris, de no jugar en los parques y de necesitar estar con sus amigos, hoy más que nunca tenemos que hacerles reír apartando nuestro miedo, agobio y frustración.

Me maravilla ver como los DJ montan discotecas para las familias desde sus balcones, como los músicos nos regalan melodías que curan y llenan, o como los cantantes nos animan a corear para olvidarnos por un rato “del tema”. Y también, las caceroladas que revindican injusticias, aunándonos más que nunca a hacer que se nos oiga, haciéndonos más visibles.

Y, ¿qué me decís de esos memes que corren por las redes y compartimos sin parar?, algo que habitualmente miraríamos mal por tanta saturación. Hoy quizás, nos hacen reír, porque necesitamos eso, reír. Respirar y olvidar por un rato que esta locura nos está quitando tiempo, salud y vida.

Quizás, para las personas que vivimos con una situación extrema desde mucho antes de que el Covid-19 viniese a nuestras vidas, nos resulte más fácil darle la vuelta a esto a pesar de nuestros momentos y días malos. Porque no, no los hemos perdido. Nuestros problemas de salud, nuestras enfermedades no han salido corriendo por la ventana cuando el virus ha entrado por la puerta. Quizá la resiliencia y la fuerza que tenemos hace que podamos con todo y más, no lo sé. Lo que sí sé seguro es que no debemos abandonarnos, ni de dejar de tener horarios, ni de vestirnos con ropa de calle, por eso de no vivir con un pijama pegado al cuerpo.

Tampoco debemos dejar nuestra higiene personal ni la de nuestra casa, hay que airearla súper bien, sin miedo a no ser que por prescripción médica nos lo hayan prohibido. Ni mucho menos debemos dejarnos seducir, abrazar y embaucar por la pereza porque es normal que al principio estemos con mucha actividad y ganas de hacer cosas en casa, pero poco a poco nos podemos ir acomodando en el sofá y malo.

Tampoco debemos estar pendientes de la sintomatología de la enfermedad ya que es muy fácil entrar en una espiral imparable de síntomas y terminaremos por tenerlos todos. Empezaremos con tos y seguiremos por dar vueltas a la cabeza esperando los siguientes síntomas de la lista del puñetero virus y nos agobiaremos en serio.

Hay que buscar momentos anti-coronavirus

Propósito obligado y muy necesario. En mi casa buscamos un rato cada día para leer, ver películas y series o hablar sobre temas NO Coronavirus. Porque si no, nos volveríamos locos y nos darían los siete males. A pesar de todo hay que seguir si o si como un acto de rebeldía hacia la situación y hacia el mismo virus porque no nos queda otra. Y sobre todo no olvidemos nunca que esta situación es algo temporal, y al final podremos salir de esto, porque vamos a poder.

 Hoy no os pongo frase. Hago una última reflexión:

Aprovechemos el momento para pensar y reflexionar, para valorar y apreciar las cosas, a los nuestros. La sociedad va a aprender que tiene que cambiar mucho en muchos aspectos, situaciones y cosas. El ritmo que vivimos, el molestarnos por todo, el enfadarnos de una forma sin sentido, el provocar situaciones y discusiones absurdas porque no van con nuestros ideales o porque yo lo digo. Cambiar mucho en lo que a tema político, social y económico se refiere.

Apoyar mucho más en inversión para y por la investigación y no olvidarnos de todas esas personas que cada día aun queriendo quedarse en sus casas tienen que salir a trabajar y ganar esta guerra. Valientes nuestros médicos, enfermeras, limpiadores…. Qué deciros. Mi admiración total. A nuestros investigadores, ánimo, estáis cada vez más cerca. Esos camioneros, cajeras de supermercados, carniceras, pescaderas, comercios de alimentación, policía, ejercito, bomberos, ambulancias…, si me dejo a alguien por favor, os pido mil perdones.

Solo deciros GRACIAS, va a ver un antes y un después. Aprovechemos el pulso que la tierra nos ha echado, que el virus nos ha obligado a “ver” y saber aun no queriendo y negándonos. Y sobre todo hagamos las cosas bien, Quedémonos en casa y ayudemos a parar la curva. Entre todos y todas lo conseguiremos.

Nagore Taboada

Etxean era positibo batean pentsatzen. Pensando en positivo en casa

Gaur, opari bat da, horregatik deitzen zaio oraina!

Paziente Bizia-Paciente Activo programako tailerren batera joan direnei esaldi hori ez zaie ezezaguna egingo jardueretako batean pentsamendu negatiboak aldatzeko tresnak ematen dira, positibo bihurtu ahal izateko.

Ziur nago gutako norbaiti pentsamendu negatiboren bat etorri zaigula egun hauetan etxean, eta agian ez dugula aurkitu horri buelta emateko modurik. Jarraian, pentsamendu negatiboak era positibo batera aldatzeko gako batzuk emango dizkizuet. 

 

IMG_20200322_215138

Hoy es un regalo por eso se llama PRESENTE.
A quienes han asistido a algún taller del programa Paziente Bizia-Paciente Activo no les será desconocida esta frase ya que la utilizamos cuando trabajamos la actividad Pensando, viviendo, vibrando positivamente además en ella se dan herramientas para cambiar los pensamientos negativos que nos vienen para poder transformarlos en positivos.
Seguro que a alguno de nosotros estos días en casa nos ha venido algún pensamiento negativo y quizás no hemos encontrado la forma de darle la vuelta, pues bien, a continuación, paso a repasar los pensamientos negativos que nos han podido surgir y lo más importante como los hemos cambiado o como los hemos podido cambiar en positivos.
Como en anteriores ocasiones, simplemente aclarar que la que suscribe da forma a la colaboración de un grupo de personas que por haber convivido con alguna enfermedad han tenido que darle la vuelta a alguna situación difícil en su vida y gracias a su fuerza lo han conseguido; pero además son tan generosos que transmiten esa fuerza a otras personas convirtiéndose en monitores del programa Paziente Bizia- Paciente Activo y con las herramientas adecuadas ayudar para que el resto siga adelante.
Así, ante el pensamiento de que esta situación de estar en casa supone una limitación a nuestra libertad lo superaremos pensando que es algo temporal y poniendo el foco en cosas que nos hacen sentir bien y que si se pueden hacer.
Si te surge la duda de si seremos los mismos después de esto piensa que posiblemente no porque saldremos reforzados de la situación y SEREMOS MEJORES.
Ante el pensamiento de fragilidad por la situación, debe prevalecer la confianza en uno mismo.
Si me asaltan las preocupaciones por nuestros familiares mayores a quien no puedo visitar les podemos llamar por teléfono a diario para tranquilidad de todos.
En los momentos en los que nos enfadamos por la impotencia deberíamos canalizar esa energía que nos da la ira en realizar cosas positivas que ayuden a los demás y a nosotros mismos.
Cuando pensamos si lo que estamos haciendo realmente servirá de algo debemos pensar que está claro que sí porque de entrada ya estamos siendo más creativos.
Y cuando nos preguntemos incrédulos de por qué ocurren estas cosas se debe mirar todo con amor y solidaridad entendiendo que como seres humanos que somos tenemos la capacidad de crear desastres pero también de encontrar soluciones para nuestro bien y el de toda la humanidad.
Así que ante cualquier pensamiento negativo que nos asalte estos días como pudiera ser “no quiero estar más en casa” ayudará decir tres veces cancelado, con firmeza cambiar ese pensamiento por otro positivo como puede ser” estoy haciendo un bien a la comunidad” incluso repitiéndolo con técnicas de visualización y respiración por lo que con la entrada de aire cogemos el pensamiento positivo y cuando lo expulsemos sacaremos el negativo fuera de nuestra mente y cuerpo siendo importante para poder hacer esta técnica correctamente tener pensamientos positivos preparados que nos sirvan a cada uno.
Finalizo con una frase de Viktor Frankl “Cuando ya no podemos cambiar una situación tenemos el desafío de cambiarnos a nosotros mismos”.

Irene Duo y participantes de Paziente Bizia- Paciente Activo en casa.