Ariketa osasungarria. Ejercicio saludable

Gure ohiturak aldatzea pentsatzen dugunean, burura datorkigun lehen ideietako bat ariketa egitea da. Osasuntsu egon nahi dugu, eta, horretarako, uste dugu ariketa erregularra egitea dela lortu behar dugun ohituretako bat. Erraza da esatea, eta agian ez hain erraza praktikan jartzea. 

Ohiturak sortzeko metodo asko daude. Zenbait adituk diote jarduera bat denbora luzez mantentzeak, ohitura bihur dezakeela. Beste batzuek helburu argiak ezartzea gomendatzen digute.

Zaila da arau orokor bat ezartzea. Batzuentzat funtzionatzen duenak ez du beste batzuentzat funtzionatzen. Ariketa egiten hasi nahi baduzu, hasi errutinaz egiten eta erraz lor daitekeen zerbait egiten. Egutegi eta ordutegi bat ezarri, pixkanaka ohitura bat gehiago izango da.

Aukeratu gustuko duzun eta komeni zaizun jarduera bat. 

Lagun edo senide batekin ariketa egiteak dibertigarriagoa egin dezake. 

Aldatu zure errutina ez aspertzeko eta lesioak ekiditeko. 

Ondo etortzen zaizun eguneko unea aukeratu. 

Ahaztu «sakrifiziorik gabe, ez dago saririk» esaldia. Min pixka bat normala da ariketa fisikoa egiten hasi ondoren, baina min handia ez.

Ariketa modu dibertigarrian egin. Irakurri, musika entzun edo telebista ikusi bizikleta finko batean pedalei eragiten diezun bitartean, adibidez. 

Motibazioari eusteko, egin zure ariketaren jarraipena. 

Eta, batez ere, ez etsi. Asteak edo hilabeteak pasa daitezke ariketaren zenbait onura nabaritu baino lehen, hala nola pisua galtzea. 

Entrenamendu bakoitza beroketa batekin hasi, horrela, zure muskuluak eta artikulazioak malguagoak izango dira. 

Aurrera, zuk ahal duzu!

IMG_20200517_232257

Cuando pensamos en cambiar nuestros hábitos, una de las primeras ideas que nos vienen a la cabeza es la de practicar ejercicio. Queremos estar sanos y para ello pensamos que uno de los hábitos que debemos adquirir es hacer ejercicio regularmente y es fácil decirlo y quizás no tan fácil ponerlo en práctica. Nos hacemos planes e incluso comenzamos con ellos, pero el intento acaba siendo un fracaso.

Existen muchos métodos para la creación de hábitos. Algunos expertos nos dicen que mantener una actividad durante un tiempo largo lo puede convertir en un hábito. Otros nos recomiendan establecer objetivos claros.

Es difícil establecer una regla general, cada uno tenemos personalidades distintas y lo que funciona para unos no lo hace para otros. Si deseas empezar a hacer ejercicio comienza por hacerlo de forma rutinaria y algo que sea fácil de conseguir, ya habrá tiempo de ir aumentando la dificultad y el tiempo. Establece un calendario y un horario, poco a poco se convertirá en un hábito más. ¡No te des por vencido!

                                                        

Asesórate sobre el ejercicio

Tú médico de cabecera o tu especialista, si tienen alguna dolencia concreta, puede ser el más adecuado para aconsejarte sobre la cantidad de ejercicio adecuada para ti.

Un buen objetivo para muchas personas es hacer ejercicio 5 veces a la semana durante 30 a 60 minutos seguidos. Si hacer de 30 a 60 minutos seguidos es difícil de incorporar en una agenda apretada, puedes dividir tu actividad física en lapsos más pequeños de tiempo. El ejercicio tiene tantos beneficios para la salud que hacer un poco es mejor que no hacer nada.

Algunos consejos para empezar

 Elige una actividad que te guste hacer. Asegúrate de que te convenga físicamente, también. Por ejemplo, si tienes artritis en las articulaciones, la natación puede ser una buena opción.

Consigue un compañero o compañeros. Hacer ejercicio con un amigo o familiar puede hacer que sea más divertido. Un compañero de ejercicio puede ofrecer apoyo y aliento. Además, será menos probable que te saltes un día de ejercicio si alguien cuenta contigo.

Varía tu rutina. Es menos probable que te aburras o lesiones si varías tu rutina de ejercicios. Camina un día. Ande en bicicleta al siguiente. Considera hacer actividades como bailar y deportes de raqueta, e incluso hacer tareas como aspirar o cortar el césped.

Elige un momento del día que te sea cómodo. No hagas ejercicio apenas hayas terminado de comer o cuando hace mucho calor o frío en el exterior. Si está demasiado dolorido para ejercitar por la mañana, espere hasta más tarde.

Olvida el dicho «sin sacrificio, no hay recompensa». Si bien un poco de dolor es normal después de que empieces a hacer ejercicio, el dolor intenso no lo es. Descansa si sientes dolor o si te lesionas.

Haz ejercicio de manera divertida. Leer, escuchar música o ver la televisión mientras pedaleas en una bicicleta fija, por ejemplo. Busca actividades divertidas, como dar un paseo por el zoológico. Vete a bailar. Aprende a jugar a un deporte que te guste.

El seguimiento de tu actividad. Haz un seguimiento de tu ejercicio para mantener la motivación. Utiliza una aplicación en el teléfono o sistema de seguimiento de actividad. Incluso puedes simplemente hacer una marca en un calendario cada día que haces ejercicio.

 Y sobre todo, no te desanimes. Puedes tomar semanas o meses antes de que notes algunos de los beneficios del ejercicio, como la pérdida de peso. Si dejas pasar un par de días, no abandones y planifica para empezar de nuevo la próxima semana o el mes próximo. Empieza de nuevo hoy.

Antes y después del ejercicio

 Comienza cada entrenamiento con un calentamiento. Esto hará que tus músculos y articulaciones sean más flexibles. Haz algunos ejercicios de estiramiento liviano durante 5 o 10 minutos y camine a paso ligero. Haz lo mismo cuando hayas terminado de hacer ejercicio hasta que tu frecuencia cardíaca vuelva a la normalidad. Ten en cuenta que este tiempo es también de ejercicio y que a la hora de contabilizar lo realizado éste también cuenta.

Adquirir el hábito del ejercicio no es una quimera, inténtalo y no te desanimes, lo notarás en tu salud. ¡ADELANTE TÚ PUEDES!

Jose Cepero

Ohiturak = normaltasuna= errutina. Hábitos = normalidad = rutina

Bizitza aldatu egiten da, eta pertsonak egoera desberdinei egokitu behar gara.

Nire laneko egoera aldatu egin da, eta nire ohiko bizilekutik Euskadiko beste leku batera joan behar det klaseak ematera. Bost hilabetez etxetik kanpo egongo naiz aste tartetan. Nire ordutegia astelehenetik ostiralera, 15.00etatik 21:00 etara da, beraz nire ordutegiak eta ohiturak moldatu behar izan ditut (jatorduetako ordutegiak, entrenatzeko ordutegiak, ohera joateko ordutegiak…). 

Denboraldi hau bukatzen dudanean, berriz ere egoera berriei aurre egin beharko diot, ordutegi eta ohitura berriei moldatuz.

La vida cambia, evoluciona, y las personas debemos adaptarnos a las circunstancias de nuestro entorno.

Llega la temporada de gripe, los pacientes crónicos y colectivos de personas en riesgo y que tenemos contacto con mucha gente, nos recomiendan vacunarnos. Yo lo hago cada año, sin falta, ya tengo mi cita previa pedida desde septiembre en mi centro de salud.

En mi caso, me ha tocado adaptarme a un nuevo cambio en mi vida por motivos laborales. Tengo que desplazarme de mi lugar de domicilio habitual a otro lugar dentro de la comunidad autónoma, no es nada, en Euskadi todo está cerca, pero en este caso, lo suficientemente lejos como para no ir y venir en el día.

Tengo que impartir clases de lunes a viernes de 15:00 a 21:00h. Por lo tanto, tengo que cambiar mis hábitos y convertir los nuevos horarios y mi estancia fuera de casa en nuevas rutinas para adaptarme los cinco meses que voy a estar desplazado.

Marcho los lunes de mi casa y vuelvo a ella los viernes a la noche.

Cambio de horarios para dormir las horas adecuadas para descansar.

Cambio de horarios para las comidas para tener una nutrición adecuada.

Cambio de horarios para los entrenamientos que habitualmente suelo hacer a las tardes/noches, y pasarlos a la mañana.

¿Cómo lo hago? Con ayuda, con apoyo y con obligación personal de respetar mis propias normas.

Horario de levantarse obligado como si estuviera en casa. Aseo y o bien, desayuno, o bien entrenamiento y desayuno posterior según toque (habitualmente los entrenamientos los hago martes, jueves, sábado y domingo).

Después, preparación del curso de las tardes (nada es gratis), ducha y a comer, intentando que sea nutricionalmente adecuado, junto con ingesta de agua a lo largo del día y piezas de fruta a media mañana y media tarde para no llegar a las comidas principales con exceso de hambre. Impartir clase y a las 9 de la noche, cenar también lo más limpio posible, descansar un poco en la habitación y a eso de las 12 a dormir si consigo calmar mi mente, que después del curso permanece activada y tiene que relajarse. A veces, hay que recurrir a herramientas aprendidas para relajarse, respiración consciente, liberación de estrés, …

Y de nuevo, volver a empezar. Se hace duro el cambio de hábitos y en establecer las nuevas rutinas, pero hay que hacerlo. Es la vida, hay que adaptarse y convertir las circunstancias en tus aliadas. No luches contra ellas, adáptate para usarlas a tu favor.

Cuando acabe este periodo vendrá otro, nuevas adaptaciones y nuevas rutinas, vivir en la ola y aprovechar su fuerza para estar sobre ella.

a.jpg

Venan Llona @vllona

Nire gorputza eta ni. Mi cuerpo y yo

Nire gorputzak ez dizkit atsekabe asko eman. Ez naiz auzoko inbidia izan, baina ez dut nire gorputza ukatzen.

Betidanik zaindu izan naiz, gu geu ez bagara zaintzen, nork zainduko gaitu? Ariketa fisikoa ere gustora egiten dut eta bere onurak nabaritzen ditut.

Ez dut ariketa espezifikorik egiten, ezta goi mailako entrenamendurik. Denetariko elikadura bat daramat.

Gauzak ondo egiten saiatu naiz, gozatzen. Ohitura osasuntsuak sartzen eta ariketa fisikoa egiten jarraitzen dut. Denok dakigu elikadura osasuntsu bat eramatea zer den eta ariketa fisikoaren garrantzia. Gure helburuak lortzeko borondateaz gain, esfortzua ere eskatzen du.

Gure gorputzarekin hobekien elkarbizitzen ikasi behar dugu, egoera desberdinei moldatzen eta gertatzen zaizkigun egoerak gainditzen.

Momentuz, ez dut gaixotasun larririk. Fisikoki, ez dut asko sufritu. Gehiengoek, ez dugu gorputz perfekturik, batzuetan kilo batzuk soberan ditugu…Gure onena emateko, barrutik eta kanpotik ondo egon behar gara, gure gorputza eta gure burua ondo egon behar dira.

Gaur egun asko entzuten da: Nahi baduzu, ahal duzu, egia da, baina gure mugak zein diren jakitea ere oso garrantzitsua da.

Ez ahaztu gure gorputza eta gure burua elkarrekin doazela. Gure buruak zerbait egin dezakegula esaten badigu, baina gure gorputzak ezin badu, ezin izango dugu lortu eta alderantziz.

a

Recuerdo, confieso o declaro (como prefieran) que mi cuerpo no me ha dado muchos disgustos, nunca he sido la envidia del barrio pero en absoluto reniego de él, salvo en momentos de sueños inalcanzables o por imperativo ilegal. Con mi yo interior… ahí ando, me defiendo, como con mi exterior, en busca del ansiado equilibrio.

Creo que no he sido muy exigente con él o con ellos, nos hemos cuidado, ¡por la cuenta que me tiene¡ Es muy cierto que si no empiezas a cuidarte tú ¿quién lo va a hacer? Me ha encantado y me gusta hacer ejercicio. Más bien era y sigue siéndolo, jugar. Siendo niña, en mi generación la asignatura de gimnasia era una “maría”, junto con la de pretecnología y alguna otra que eran las únicas que no suspendía. El deporte no era ni un futuro, ni una buena salida para dedicar nuestra vida a ello, como con la música, sin embargo con o sin aptitudes y siempre con actitud positiva, he hecho ejercicio de forma continuada y más o menos organizada sin saber siquiera que la actividad física que hacía era beneficiosa para mí. Ahora resulta que hacer deporte además de casi imprescindible es toda una ciencia y una feliz lotería si naces con algún don en alguna disciplina. Pero seguro que con don o sin él, con mucho esfuerzo y trabajo.

No he llevado un entrenamiento muy específico ni de alto rendimiento, más bien intuitivo y de andar por casa. Con respecto a la alimentación, ha sido como la de la mayoría de los ciudadanos de mi quinta, de todo un poco. De pequeña lo típico, que no me gustaba la verdura e incluso llegué a comer dos huevos fritos por la noche y un poco de vino de porrón.

Por lo demás con lo heredado, otorgado y trabajado aquí me encuentro en mi mediana edad, a medio camino, me he ido arreglando e intentando hacerlo bien y sobre todo disfrutando. Introduciendo pequeños hábitos saludables a la vida en la alimentación sin abandonar el ejercicio. Más o menos todos conocemos la teoría para llevar esa alimentación sana: comer verduras, dieta mediterránea, variada, cantidades razonables, beber agua (eso que dicen hidratarse), lavarse las manos antes de comer, higiene dental, corporal, menos o ninguna comida con grasas saturadas, menos alimentos procesados, nada de transgénicos… y ejercicio moderado o de alta intensidad según nuestras posibilidades, de forma constante, continuada y con cabeza, sin castigarse. Todo sin sufrir, lo menos posible. Aunque a veces para conseguir objetivos, propósitos saludables es necesario un poco de esfuerzo o una gran fuerza de voluntad.

Nuestro cuerpo. No me negarán Uds. que debemos convivir con él de la mejor manera posible adaptándonos y superándonos con lo que nos toca.

Reconozco que enfermedad grave no tengo que yo sepa y de momento. Físicamente no he sufrido mucho, lo que ayuda bastante y aunque miope de nacimiento no he sido muy consciente de ello hasta que algun@ me llamaba cuatro ojos, pero por lo demás lo normal en estos casos No tenemos la mayoría de los mortales ningún cuerpo 10 pero ahí andamos que si nos sobran unos kilitos, que si ahora ya no puedo hacer esto, que si como esto no es bueno, … Volvemos al equilibrio de las cosas. Estar bien por dentro y por fuera que se dice, cuerpo y cabeza, para dar lo mejor de nosotros y durar y durar en las condiciones óptimas deseadas. Algunos dirán que lo han hecho mejor o peor pero sin obsesionarse.

Mi yo interior. Ahí ya es harina de otro costal. Salud interior. Cómo ejercitarla, la autoestima, lo que sientes, lo que percibes,… es un poco también lo que te ha tocado vivir y lo que vas aprendiendo, más un poco lo que intuyes. Hábitos saludables también: rodearte de buena gente, esparcimiento, orden, estabilidad, cariño …

Hoy en día se lleva el si quieres puedes o tu puedes, que comparto, y es estupendo como lema e impulsor de la vida, nada despreciable, pero supongo que tendremos que ser conscientes de nuestras limitaciones, aunque hoy en día si te pones a pensar sí que es posible el si quieres puedes pero sólo en algunos casos extraordinarios y contados. Pongo un ejemplo: a mis … años y con mi cuerpo, o mi voz no creo que pudiera llegar nunca a ser ni modelo, ni cantante, … por mucho que sueñe con ello. Pero siempre hay un plan B, una aproximación al objetivo, por eso canto en un coro y lo de modelo pues qué sé yo, tal vez a la vejez, viruela. Nunca se sabe es cierto y por si acaso como dijo Picasso que cuando llegue la inspiración me pille trabajando.

Yo aquí estoy separando el cuerpo y la mente pero es evidente que van enormemente juntos, de hecho son todo uno, todo en el mismo paquete. Si nuestra mente no se mentaliza de ponernos en marcha por mucho cuerpo que tengas no hay manera, y si no hay cuerpo preparado y listo por mucho que tu mente quiera y den el pistoletazo de salida tampoco nos moveremos. Un círculo vicioso de esos de la vida misma.

Nieves Lajo

Zentzuz neurtzen. Midiendo CONsentido

Etengabe, hobetzeko, gauza desberdinak neurtzen eta parekatzen ari gara.

Jaiotzen garenetik neurtzen ari gara (pisua, luzeera…)

Gure gaixotasunak kudeatzean (diabetesa adibidez), guk geuk eraman behar dugu geure kontrola, ondoren osasun adituei erakusteko.

Emaitza eta sintoma batzuk interpretatzea ere gure lana da.

Teknologiaren aurrerakutzei esker, gaur egun kontrol hori eramateko erreztasun asko ditugu, azukre neurgailu digitalak esaterako edo betiko tentsio aparatuak, bihotz taupaden maiztasuna edo oxigeno saturazioa neurtzen diguten gailuak. 

Hamaika produktu ditugu merkatuan, baina zentzuz erabili behar ditugu eta emaitzak beti osasun profesionalekin batera aztertu.

Teknologia zentzuz erabiliz, oso lagungarria izan daiteke.

a.jpg Sigue leyendo

Nire lehen aldia. Mi primera vez

Denantzat dago lehen aldi bat. Ez dakizu ahalko duzun, nola sentituko zaren…

Sí, para todo hay una primera vez. Un miedo a con qué te vas a encontrar. Ese temor y ansiedad de pensar si vas a poder, si vas a estar a la altura, de cómo te sentirás, de qué pasará después.

Beti dago lehen aldi bat zeozertarako. Batzuetan preokupazioak ez gaitu usten egiten ari garenaz gozatzen.

Lo tienes idealizado, como algo inalcanzable, como algo que igual alguna vez te atrevas y lo hagas, y según va llegando el momento, las mariposas revolotean en tu estómago.

Bego: “¿Disfrutaste?”

Yo: “No, sufrí mucho, tanto que me impidió darme cuenta de lo que estaba haciendo preocupado por hacerlo y terminar cuanto antes”.

Sigue leyendo

Ariketa fisikoa eta osasuna. Ejercicio físico y salud

Aurreko postean «Mirari dieta vs elikadura osasuntsua» (link) dieta osasuntsu bat eramatearen eta ariketa fisikoa egitearen onurei buruz hitz egin nuen.

En el post que escribí anteriormente «Dietas milagro vs alimentación sana y equilibrada» (link) comentaba lo importante que es llevar a cabo una alimentación sana, variada y equilibrada y sobre cómo con la incorporación de la actividad física a nuestro estilo de vida obtendríamos resultados óptimos a la hora de bajar de peso de manera saludable sin la necesidad de llevar a cabo dietas restrictivas ya que además de ser insanas conducen a la frustración.

Gaurkoan, ariketa fisikoa egitearen onurei buruz hitz egingo dut.

En el post de hoy os voy a hablar de la actividad física pero no como el objetivo único de bajar de peso, sino sobre la importancia que tiene en la salud tanto a nivel físico como psicológico.

Ariketa fisikoa egiteak, osasuntsu mantentzen eta gaixotasunak edukitzeaz saihesten gaitu.

Sigue leyendo

Goizean goiz kirola egitea. Hacer deporte pronto a la mañana

Inbidia, imitazioa, zergatik egiten dute?

Envidia, imitación, ¿por qué ellos lo hacen?

Goizean goiz entrenatzen duten lagunak ditut.

Tengo compañeros que entrenan a primera hora de la mañana, entrenan a cualquiera de sus deportes favoritos (running, ciclismo, montaña, senderismo, spinning, natación, …). Me llamaba la atención del por qué lo hacían y no puedes valorarlo hasta que lo experimentas por ti mismo.

Julen, goizeko 6etan bizikletan ibiltzera ateratzen da ortu batez. Eguraldi kaxkarra egiten badu, spinning-a egiten du.

Tengo tres ejemplos muy cercanos de ese tipo de práctica, mi amigo Julen sale a las 6 de la mañana a andar en Mountain bike, y al menos realiza una hora de ejercicio con ella. Cuando el tiempo no acompaña o sus horarios no se lo permiten, hace spinning en su lugar. Siempre le he envidiado esa capacidad de que cuando yo empiezo la jornada él ya tiene sus “deberes” hechos.

Julio, lanera joan baino lehenago 2 orduz ibiltzen da. Ibiltzera ez badoa, igerilekura edo gimnasiora joaten da.

Tengo un segundo amigo que le gusta andar, Julio se levanta muy pronto y sale del Casco Viejo hacia Begoña y de allí a Artxanda a andar un par de horas, cuando vuelve, una ducha y a trabajar. Otros días que no le viene bien andar, va a la piscina o al gimnasio, pero también lo ha integrado en su rutina de primera hora.

Gorkak maratoiak egiten ditu eta goizeko 5etatik 7etara korrika egitera joaten da.

Y tengo otro tercer amigo, Gorka que realiza maratones. Tiene un entrenamiento exigente como corresponde a la actividad que realiza, pero además de ello, participa en Ultra-trails. Puede lanzarse a correr a la mañana a las 5 de las mañana para estar de vuelta a las 7, prepararse e ir a trabajar.

JVS-EJERCICIO

Laneko ordu gehinak eserita igarotzen dituzte.

Se da el caso de que los tres son trabajadores del conocimiento, con poca actividad física en su trabajo diario, y con un trabajo en el que básicamente estamos sentados delante de un ordenador. Ellos, cuando se ponen, ya han realizado ese ejercicio físico tan necesario.

Nik kirola lan orduak bukatu ondoren egiten nuen.

Yo, en mi caso, me había acostumbrado a realizar mis actividades deportivas al finalizar la jornada laboral, al anochecer, cuando ya estás cansado “mentalmente” y sin embargo, el cuerpo está sin gastar.

Gauean kirola egin ondoren etxera iristean, berehala lo gera zaitezke edo lo hartzeko zailtasunak izan ditzazkezu.

La sensación cuando llegas a casa a la noche después de una sesión intensa de entrenamiento sea cual fuere ésta es de extenuación. Al estrés y cansancio mental de la jornada laboral añades el desgaste físico y, literalmente, llegas a casa, ves el sofá y caes rendido. Pero a veces esto no funciona, has activado tanto tu cuerpo que “te has pasado de vueltas” y necesitas un tiempo antes de poder descansar, incluso impidiendo que te duermas a horas adecuadas.

Aurtengo udaran goizeko 6etan entrenatzeko aukera izan dut.

Este año he tenido la oportunidad de entrenar en Julio a primera hora de la mañana. ¿Qué es primera hora? Quedábamos a las 6 de la mañana para empezar el entrenamiento, hasta las 7:15 entrenando, luego ducha y a trabajar.

Eguna nekaturik igarotzeko bildurra nuen, baina aurkakoa gertatu zait. Horrez gain, arratsalderako denbora librea geratu zait.

Tenía miedo, de luego estar todo el día tirado agotado del esfuerzo físico, resultado: todo lo contrario. Has realizado tu ejercicio, te sientes satisfecho, estás activado y en pleno rendimiento físico y mental. Y lo que es mejor, liberas ese espacio de tiempo que tenías ocupado después del trabajo.

Bai, esfortzua eskatzen du.

¿Es gratis? No, requiere esfuerzo, nada es gratis, requiere que te propongas levantarte como en mi caso a las 5 de la mañana. Para desayunar y ducharme antes de hacer el entrenamiento y llegar a tiempo para estar empezando a las 6 en punto.

Ohiturak aldatzea eskatzen du.

También tenía miedo con el desayuno. ¿Se puede desayunar antes del entrenamiento? Sí, se puede, debes de hacer lo mismo que haces en tu vida diaria, no cambiar tus hábitos (evidentemente no te tomas un desayuno continental, pero sí tu desayuno habitual equilibrado). Ni te sienta mal en el estómago el ejercicio, ni luego sientes hambre, ni nada de nada, todo perfecto.

Entonces, ¿dónde está la trampa? ¿Por qué no lo hacemos todos? Porque requiere hábitos, costumbres, horarios que hay que cambiar, levantarse antes requiere que te acuestes antes, cambiar tus rutinas e incorporar estas mejoras en ellas.

Egun txar bat baduzu, ez duzu aitzakiarik kirolik ez egiteko, egina izango baituzu!

La última gran ventaja, si tienes un mal día, no tendrás excusa para no hacer deporte ese día, !ya lo habrás hecho!.

141021154114_ejercicio_dia_624x351_thinkstock

 

Venan @vllona

Harri bat bidean. Una piedra en el camino

Todas las personas nos ponemos unas metas, unos objetivos, queremos llegar a algo y una vez decidido, nos ponemos a ello, hacemos lo que esté en nuestra mano para conseguirlo. Los pacientes “activos” también tenemos nuestras propias metas, mantener controlada y correctamente gestionadas nuestras propias enfermedades. A eso es a lo que llamamos ser “paciente activo”, a tener consciencia de ello y asumir como responsabilidad propia nuestras enfermedades.

Yo este año tengo un objetivo deportivo que me ayuda a gestionar mejor mis condiciones físicas y mentales y contribuyen a mi bienestar general. Los controles periódicos a los que me someto de momento son excelentes, lo que demuestra que una cosa ayuda a la otra.

Pero no lo hago solo, mi familia me apoya y ayuda. Mi entorno también lo hace y, por si fuera poco, me he buscado además apoyo externo. El año pasado fue mi primera experiencia con un grupo de “running” promovido por el ayuntamiento. Yo era el más (el más mayor, el más lento, el más pesado, pero también, el más constante, …). En ese grupo conocí gente que como yo, cada una con sus propias necesidades, objetivos y capacidades.  Lo que teníamos en común es que dos veces a la semana quedábamos a una hora determinada y en un momento específico para hacer algo en común: correr (o trotar, running, jogging, o como quieras llamarlo). Hice buenas amigas (la mayoría mujeres, tal vez porque ellas son más sociales) con las que sigo manteniendo relación y con las que me encuentro, me apoyan y apoyo en las carreras populares a las que asistimos.

Este año mi objetivo es más ambicioso, no se trata sólo de correr, sino de entrenar, activación (calentamiento), diferentes entrenamientos, cortos, rápidos, rodajes, series, escaleras, cuestas, trail, … y finalmente, los estiramientos. Un mundo diferente. En un grupo nuevo promovido por un club de atletismo y con el apoyo del ayuntamiento en el que convivimos diferentes niveles de capacidad. Yo soy “bronce” de los de iniciación, el grupo en el que me siento más cómodo y donde puedo exigirme sin alterar el entrenamiento del resto de personas del grupo. Cada persona en el grupo tiene sus propias motivaciones y objetivos. Tenemos un compañero que este domingo se va a presentar por primera vez en su vida a una maratón. Tenemos una compañera que tiene en el punto de mira participar por primera vez en una media maratón. Tengo “mi compi” como ella me llama, que en enero no había corrido nunca. Ya ha participado conmigo en una carrera popular de 5km y se sintió invencible. Este domingo intentaremos participar en la carrera solidaria a favor del Parkinson, Esclerosis Múltiple y los niños con cáncer #BilbaoLetsRun. Podíamos elegir, 5k, 10k, o 15k. Esta vez iremos a por los 10 kilómetros, su primera vez. Está preparada, motivada y entrenada y lo haremos juntos. ¿Juntos?

las-piedras-del-camino-1_thumb

Sí, es la idea, acompañarnos y disfrutar de la experiencia. Aportarle la confianza que supone que alguien que ya lo ha hecho te acompañe y anime durante la misma te garantiza más posibilidades de éxito. Poder hablar con la persona que va contigo contando cómo te sientes, o comprobando tu ritmo con el suyo te permite comprobar que vas en buen camino.

Pero, todo tiene un pero, se ha presentado “una piedra en el camino”. Una piedra que tengo que superar, lo que llaman “una pedrada” en una pierna, probablemente una rotura de fibras producida por una mala pisada o un sobresfuerzo en los entrenamientos. Me lo hice el viernes pasado, se agravó el lunes y el miércoles ya me tuve que retirar a mitad del entrenamiento.

Hoy tengo cita con una fisioterapeuta a ver si consigue arreglar mi lesión y me permite ir hoy al entrenamiento o al menos, participar en la carrera solidaria del domingo con “mi compi”. Si no puedo, acompañaré o empezaré a hacerlo o haré la marcha solidaria andando en su lugar, pero participaré.

Esta piedra en mi camino es como las que todas las personas nos encontramos, un bache a superar, que no debe de minar nuestra voluntad, sino animarnos a seguir, a pelear, a cambiar el ritmo, la estrategia o los objetivos pero seguir siempre adelante.

El domingo espero celebrar la priera 10k de “mi compi”, corriendo con ella o esperándola en la meta, allí estarán también nuestros hijos que harán también sus respectivos 10k y su hija y su marido que harán 5k (cada uno en su capacidad). Una fiesta familiar, con objetivo solidario y con una fuerte voluntad de superación. ¿Te animas? Andar, lento, rápido; caminar-correr, trotar, correr, en silla de ruedas, con el andador, tu sola presencia aporta visibilidad a las personas con esas patologías y haces un bien común. ¿Por qué no? Te esperamos.

Venan Llona @vllona

¿Las redes sociales nos conectan? El deporte seguro que sí.

Actualmente casi todas las personas usamos las redes sociales para relacionarnos, a veces con personas que no conocemos,  podemos identificarnos con muchas de ellas, compartiendo valores y aficiones, pero a pesar de esto  algunas  se encuentran solas , porque no es lo  mismo estar que sentirte sola.

La práctica de un deporte puede facilitar la conexión, es una red social viva, se puede conocer a gente a través del deporte.

¿Por qué el deporte nos puede acercar?

La práctica de un deporte es una afición que  nos va a requerir un esfuerzo físico, pero cuando te superas , te sientes bien, orgulloso de ti, y este estado emocional es bueno para empatizar, para conectar con la persona que tienes al a lado  realizando el mismo o parecido esfuerzo.

Normalmente las personas que practican deporte llevan una vida saludable que puede ser “contagiosa”.  A veces tener al lado alguien a quien copiar es bueno para uno. Además cuando practicamos algún deporte el ambiente es lúdico, nos relacionamos sin barreras, no nos vamos a evaluar y así es más fácil relacionarse sin exigencias ni presiones.

deporte-y-redes-sociales

Mientras lo practicamos estamos relajados y disfrutamos, y ello  hará que nos sintamos bien y así también aumentará nuestra seguridad a la hora de  relacionarnos y de comunicarnos.

En la actualidad bien en ciudades como en pueblos  hay un montón de oportunidades para apuntarse, hay clubs, hay gimnasios, polideportivos donde poder elegir actividades grupales para realizar y así poder contactar con gente.  Los ámbitos deportivos están llenos de personas sanas y con ganas de relacionarse.

Hay actividades para todos los gustos, edades y condiciones físicas.

Siempre que tengas dudas pregunta al monitor que dirige  la actividad elegida, él te guiará y te ayudará a progresar.

Siempre  habrá personas  que se apunten además de para practicar deporte para conocer gente y ampliar sus círculos.

Así que si te sientes sol@ ya sabes…

Olvida la vergüenza, la pereza y decide…

Qué, cuánto, cuándo y con qué frecuencia…

Itxaso Arévalo